Paranoia Bebop

"Puwalska jest jedną z niewielu autorek języka polskiego, którym udaje się w kilku zaledwie wersach zamknąć maksymalnie uabstrakcyjniony obraz współczesnej propagandy sukcesu, akceleracji procesów społecznych i postępującego utowarowienia coraz szerszych przestrzeni wspólnego życia (zob. np. wiersz pętle (loops)). W tym sensie proponowane przez nią utwory nie są po prostu krytyką panujących stosunków społecznych, ale są próbą ich specyficznej mikroanalizy - ich nowego zrozumienia (właściwie: ustawienia w nowym świetle) poprzez językową innowację. Jednoczesna globalizacja gospodarcza i skrajna alienacja jednostek sprawiają, że świat w tym samym momencie rozszerza się i kurczy - powiedziałbym, że to dominująca intuicja uchwycona w PARANOIA BEBOP; rzecz w tym jednak, że wiersze Puwalskiej czynią z tej intuicji pełnoprawne wrażenie artystyczne, nadając jej zupełnie nową jakość".

Dawid Kujawa

"Tom PARANOIA BEBOP można potraktować jako książkę drogi, która od pierwszego wiersza zaprasza nas w podróż przez hiperprzestrzeń, a jej ceną staje się postępująca dehumanizacja i rozproszenie głosu mówiącego. W drugim tomie Puwalskiej na plan pierwszy wysuwają się inspiracje neoawangardową poetyką jaźni: Wirpszą, Bieńkowskim, Karpowiczem, a sam tom jest swoistym bezpodmiotowym (lub anty-podmiotowym) eksperymentem, który bada nasze schematy percepcyjne, wzorce zachowania i przyzwyczajenia społeczne, aż do finalnego tropu paranoi jako przeciążenia jaźni".

Jakub Skurtys