Przedmowa do listu samobójczego w dwudziestu...

Przedmowa, czyli poeta na początku długiej, meandrycznej drogi.

Debiutant, który jednak zapewnił już sobie miejsce wśród reprezentantów

(białej) powojennej awangardy amerykańskiej i wśród twórców (białej)

beatnikowskiej wspólnoty; kontestator, który spod ich skrzydeł się na

naszych oczach wyrywa, rzucając wyzwanie ojcom, mistrzom i patronom.

Tom zaczyna od wierszy o trzech, połączonych z nim więziami rodzinnymi

kobietach, a kończy rozpoznaniem obcości, naznaczającej jego los i poezję:

afrykański blues / mnie nie zna. Tytułowy akt samobójczy odczytajmy

więc, pozostawiając na boku wątki autobiograficzne, jako zapowiedź

długoterminowego nicowania wszelkich tożsamości, zewnętrznych,

opresyjnych i uwikłanych w grę ideologicznych interesów.

Debiutancki tom Baraki w czujnym i językowo w pełni wiarygodnym

przekładzie Karola Poręby nie tylko wypełnia lukę w naszej wiedzy o historii

wiersza amerykańskiego, ale też, brzmiąc zaskakująco świeżo, może

wejść w żywy dialog z powstającą współcześnie nam poezją

Jerzy Jarniewicz