Wędrując przez życie

Przed Państwem kolejny tomik poezji pod tytułem Wędrując przez życie autorstwa Iwony Zaborowskiej. Tomik ten poetka poświęca swojemu ukochanemu synowi Tomkowi, który odszedł zbyt wcześnie. W jednym z wierszy pisze:

Bez ciebie

Bardzo pragnęłam,
abyś znowu
dotknął dłoni,
uśmiechnął się,
szepnął czule,
tęskniłem.
Bez ciebie
smutny jest mój świat.
Wszystko przeminęło,
zostały wspomnienia i żal.

Autorka jest lekarzem, co ma niewątpliwie wpływ na jej wrażliwość,postrzeganie rzeczy i zjawisk wokół niej. Poetka kocha i chce być kochana. Pięknie pisze o miłości, która jest tak ulotna, jak czerwcowe ciepłe wieczory.

Czerwcowe zauroczenie

Marzenia ukryte
pośród gwiazd
powracają w letnie
roztańczone wieczory
w płatkach róż
cichym śpiewie nocy
tkliwym dotyku
spełnienia pragnień.
Radosne chwile
przepełnione szczęściem
wkrótce się wymkną
popłyną w nieznane.


Centralną cechą jej poezji jest niechęć do definiowania, etykietowania. Jej wiersze to trafne spostrzeżenia, niczym słowo rzeźbione w marmurze. To namalowany delikatnie obraz, gdzie autorka używa słów zamiast farby, a płótnem staje się dla niej czytelnik. Najbardziej dającą się określić cechą formy poetyckiej Iwony Zaborowskiej jest ekonomia języka. Poetka staranne dobiera słowa pod kątem zwięzłości i jasności przekazu.
Tomik ten jest ilustrowany pracami serdecznego przyjaciela autorki LAL THUSHARA FERNANDO ze Sri Lanki.

Zapraszam do lektury tego niezwykle ciekawego tomiku.